عشق

خانه دل

عشق و زيبايي در سايه ي ايمان

زيبايي مطلق از آن خداوند است و او هم زيباست و هم زيبايي را دوست دارد .

خداوندي كه انسان را به بهترين صورت خلق نمود  و براي خود به خاطر اين خلقتش تبريك گفت ، بهترين زيبايي را براي انسان ايمان قرار داد و به واسطه ي همين ايمان او را اشرف مخلوقات نمود و بدون آن – ايمان – منزلت انسان را ، از حيوان پست تر و پايين تر مي داند .

وقتي انسان به خدا ايمان داشت و به عظمت او پي برده هر كس را كه خدايش دوست مي دارد دوست خواهد داشت و هر كسي را كه خداوند ، دشمن سايت ازدواج موقت بدارد دشمن خواهد داشت كما اينكه از واجبات فروع دين ما ' تولي و تبري ' است .

پرواضح است كه اگر همسر انسان – زن يا شوهر – مومن باشد خداوند آنان را دوست خواهد داشت و چون مومن پيش خدا ولي – دوست – محسوب مي شود او را دوست داشته و به او به ديده ي احترام مي لاو نگريم . و عشق اين گفتار نتيجه ي فرمايش امام صادق عليه السلام است همسريابي كه فرمود : هر كس كافر را دوست داشته باشد مسلماً با خدا دشمن است و هر كس كافر را دشمن بدارد مسلماً خدا را دوست داشته است . آنگاه حضرت فرمود : دوست دشمن خدا ، دشمن خداست .

ممكن است اين سئوال به ذهن خطور كند كه  منظور شما از اين كه مي گوييد : ' دوستدار خدا دوستدار خلق خدا مي باشد ' چيست و چرا در اينجا مطرح كرديد ؟

در پاسخ بايد گفت : حل بسياري از معضلات و مشكلات خانوادگي ، بستگي زيادي به درك مقام و منزلت يكديگر دارد براي اينكه گفته ام را خوب تفهيم كنم مثالي مي زنم . فرض كنيد شخصي را از هر حيث دوست و رفيق خود بدانيم و به رفاقت او ايمان داشته باشيم اگر اتفاقاً از او بدي ببينيم آيا رفاقت را به خاطر يك اشتباه بهم مي زنيم ؟

مسلماً خطاهاي او را ناديده گرفته و مي گوييم : : 'منظوري نداشته ' چون مي دانيم او رفيق واقعي ما است . اگرچه سليقه هايي كه او دارد و با سليقه هاي من متفاوت باشد .

اكنون كه با اين مثال به منظور نگارنده نزديك شديد از اين روايت كه ذكر آن گذشت نتيجه مي گيريم كه انسان مومن ، دوست مومن است و اين دوستي ، حقيقي و واقعي است و اگر چند عامل – مثل فاميلي ، رابطه ي زناشويي و ... – در دوستي دست به دست هم دهند و اين دوستي را مستحكم تر نمايند شكي نيست كه اختلافات سليقه اي موجب بهم خوردن دوستي ، نخواهد شد و زندگي به كام شيرين خواهد شد .

و اين معناي فرمايش مولايمان ، حضرت علي عليه السلام است كه فرمود :

' دوستي واقعي وقتي است كه دوست را در سه مورد نگه دارد . در بدبختيها و در غيابش و بعد از وفاتش . '

اگر به دوستي همسرمان معتقد شديم از متعهو بسياري از لغزشهاي همسر چشم پوشي كرده و حتي ذره اي كدورت از او به دل راه نمي دهيم . اينجا است كه ايمان نقش خود را در عشق و علاقه به يكديگر ايفا مي كند و زندگي – هر چند ساده و محقر هم باشد – توام با عشق و صفا و صميميت خواهد بود و به قول معروف :

' در كلبه ي ما رونق اگر نيست صفا هست '

چون با كسي زندگي مي كنيم كه دوست خداست و دوست خدا خيانت نمي كند .

اما اگر خداي ناكرده با انسان بي هويت و بي ايماني ازدواج كنيم چون او به كسي كه وجودش و حياتش و تمام هستي اش از اوست خيانت كرده – براي خيانت همين نكته بس كه به ولي نعمت با اينكه از نعمتهاي او بهره مند مي شود بي اعتنا است و سخن او را نشنيده مي انگارد – مطمئن باشيد به شما نيز ، خيانت خواهد كرد هر چند بعد از گذشت چند سال .